Mü’minin kalbini kırmak, mü’mini incitmek harâmdır. Hele böyle mücâhid kardeşlerimizi incitmek, hele hele darılmak, münâkaşa etmek. Allah muhâfaza etsin. Bâzen işitiyorum. Falanca kardeşimizle falanca kardeşimiz birbirleriyle münâkaşa etmiş, kalbleri kırılmış. Eyvâh diyorum, ye’se düşüyorum. Ümmidsizliğe kapılıyorum. Çok üzülüyorum. Amân kardeşim. El hazer! el hazer! el hazer! Sakınalım, sakınalım. Birbirimizi incitmekden çok sakınalım. Evet, Peygamberlerden maada, hepimizin kusuru var, hepimizin günâhı var. Bir toplulukta günâhı az olan da var, çok olan da var. Şimdi burada günâhı en çok olan hangimiz, biliyor musunuz? Benim, ben. Çünki, benim yaşım hepinizden daha çok. Yaşı çok olanın, günânı da çok olur. Onun için herbirinizin elini sıkarken, Rabbime yalvarıyorum. Şu mücâhid kardeşimin hürmetine benim günâhlarımı afv et yâ Rabbî, diyorum. Kalbimden hep böyle geçiriyorum. Duâ ediyorum. Yâ Rabbî! Senin için rahatını, çoluğunu-çocuğunu, ailesini, Ramezân-ı şerîfdeki ibâdetlerini bir tarafa bırakarak, senin dînini yaymak için kendini tehlükelere atan, bu fitne-fesat zemânında, bu îmân ve aşk ile çırpınan şu kardeşimin hürmetine, şu mübârek genç hürmetine beni afv et yâ Rabbî diye, hepinizin elini sıkarken kalbimden böyle geçirdim kardeşim.
Günâhsız insan olmaz, kusursuz insan olmaz. İşte onun için birbirimizin kusurlarını görmeyeceğiz, iyiliklerini göreceğiz. Birbirimizin iyilikleriyle birlik yapacağız, birleşeceğiz. Kusurlarımızı afv edeceğiz, hattâ îkaz edeceğiz. Her zemân söylüyorum, zâten münâkaşa yasak. Nasıl olur da bir mü’minin kalbi incitilir efendim. Muhammed Mâsum hazretleri, Mektûbât’ında bunun zararlı olduğunu bildiriyor ve; münâkaşa etmeyiniz! diyor. Bir mü’minin, bir mücâhid kardeşinin kalbini incitmenin, Kâbe’yi yedi kerre yıkmakdan daha günâh olduğunu dînimiz bildiriyor. Onun için, buna çok dikkat edeceğiz kardeşim. Birbirimizin kusurunu afv edeceğiz, sabr edeceğiz. Sabr edenin gideceği yer neresidir? Peygamber Efendimiz bunu bildiriyor. Hadîs-i şerîfte; sabredenin gideceği yer Cennetdir, buyuruyor. Onun için birbirimizi incitmiyeceğiz. Birimiz birimizi incitirsek dahî, karşıdakinin buna sabr etmesi lâzım. Hattâ ona düâ etmesi lâzım. Dînimiz böyle emrediyor. Müslimânlık budur, kardeşlik budur.