Enver abim buyurdular ki;
Bir gün Mübârekler anlattılar, Allah rahmet eylesin, buyurdular ki; Kardeşim, birkaç gün çok, çok düşündüm, ben dînime, kitap yazmak yoluyla mı hizmet edeyim, yoksa sohbetlere mi devam edeyim diye. Çünki o zaman daha piyasada kitap falan yoktu. Ama çok düşündüm, kitaplara mı vereyim kendimi, yoksa sohbetlere mi vereyim, buyurdular. Çünki Mübârekler her hafta, on beş günde bir devamlı sohbet yapıyorlardı. Ve kitaplara karar verdim, yazmaya başladım. Amma Allahü teâlâ benim bu iki isteğimi de kabul etti, hem kitap hizmetimi, hem de sohbet hizmetimi, ikisini de bana nasib etti, çünki Allahü teâlâ Enver Ören’i yarattı, buyurdular. Allah de… Onlar buyurdular, ben demedim. Mübârekler öyle buyurdular. Ben zaten hayatımda, Allah korusun, bir gün olsun, hiçbir zaman olsun, Mübârekleri düşünmeden, Onlara sığınmadan hiç buraya oturmadım, laf etmedim…