Enver abim buyurdular ki;
Maalesef insanlar on metre ilerisine bakmadan yaşıyorlar. Vatan-ı aslimiz, daimi ikametgâhımız bizi bekliyor; fakat biz kiracı olmakta ısrar ediyoruz. Çok hata! Hiç kimse burada mülk sahibi olamaz. Ama ne yazık ki, herkes mülkünü imar eder gibi yaşıyor. Bu el, ayak, göz, paralar, emanet olarak kullanmak için verilmiştir. Kesinlikle bize ait değildir. Bunların hepsi bir gün başkalarına gidecektir. Hazret-i Ali ‘kerremallahü vecheh’ imza kullanmazdı. İmza yerine mührünü kullanırdı. El mülkü lillah, mülk Allah’ındır. Onun için, benim şunum vardı, bunum vardı demeyelim. Malı ile, mülkü ile övünen birini görünce, içimden ah diyorum.
Bazı hakîkatler var. Meselâ, bir mübârek zât buyuruyor ki; İnsanın ömrü, dünyanın ömrüne göre sahrada esip geçen bir rüzgâr gibidir. Dünyanın ömrü ise, âhırete göre sıfırdır.
ali zeki osmanağaoğlu