Enver abim buyurdular ki;
Bir gün Mübarekler ‘kuddise sirruh’ buyurdular ki; Kardeşim, sizleri ben sevdim. Sen de sev, buyurdular. Emir, demiri keser. Her zaman söylüyorum, Mübarekler, sevdiklerine şefaat edecektir. Peki, hanımı üzersen? O zaten perişan olur. Cenab-ı Peygamber, Fatıma validemize öyle buyurdular; Git, Ali’nin duasını al…
İsrafta hayır yoktur, hayırda israf yoktur…
Bu yol, iki ucu keskin bir bıçak gibidir. Nitekim, Mübarekleri kıran birisi, değil burada, ahirette de bizimle olamayacak. Onun için, dinimizin aslı edeptir. Edep, haddini, sınırını bilmektir.
Hazret-i Ömer ‘radıyallahü anh’ buyuruyor ki; Kefâ bil mevt, vaizen ya Ömer. Ya Ömer, ölüm, sana nasihatçı olarak yetişmez mi? Bir din kardeşinize vereceğiniz en güzel nasihat; kardeşim sen de ben de mutlaka öleceğiz, demektir.
ali zeki osmanağaoğlu