Enver abiler buyurdular ki;
Mektûbat’ta İmam-ı Rabbani “kuddise sirruh” hazretleri, bu dünyanın kötülüğünü, nefsin felaketini, şeytanın aldatmasını anlatıyorlar. Artık neredeyse ben mahv oldum diyeceği an, bunun bir kurtuluş çaresi vardır, sakın ondan vazgeçmeyin; çünki onun başka ilacı yoktur, buyuruyorlar. O da; kim kurtulursa, onunla beraber olun. İnsanın tek başına olması, hele hele yanlış insanlarla beraber olması, mutlaka felakete götürür. Nitekim, çok eski, içimizde olan bir arkadaşın ayrılması, kopması neticesinde, ne adı kaldı, ne sanı kaldı. Hiçbir şekilde de başı dertten kurtulmadı, kurtulamaz da. Dolayısıyla, birlik ve beraberlikte rahmet, ayrılıkta azab-ı ilahi vardır. Peygamberimizin ‘aleyhisselam’ bir hadis-i şerifleri var. Mensubu olduğunuz cemiyetten, mensubu olduğunuz kardeşlerinizden bir karış ayrılırsanız, zaman-ı cahiliyedeki gibi ölme tehlikeniz vardır. Yani, küfre gidersiniz. Dolayısıyla, siz siz olun, mutlaka bir kardeşinizle, bir arkadaşınızla beraber olun. Yabancılarla zaten zinhar!