Mu’âz bin Cebel “radıyallahü anh” anlatıyor:
Birgün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Efendimizin huzuruna varmıştım. Bana buyurdu ki:
“Yâ Mu’âz! Sen, bu akşam nasıl sabahladın?“
“Yâ Resûlallah! Allahü teâlâya îmân etmiş olarak sabahladım”
“Yâ Mu’âz! Senin her sözünün doğruluğuna bir delilin vardır. Bu sözünün doğruluğunun delili nedir”
“Yâ Resûlallah! Ben, geceden gündüze çıktığım zaman, bir daha akşamı beklemem. Akşam olduğu zaman da, sabaha kadar yaşayacağımı hiç ümit etmem. Bir adım attığım zaman, ikinci adımımı atacağımı sanmam. Her insanın bir eceli olduğunu bilirim. Ecelinin saati geldiği zaman, o anda ecelinin ona yetişeceğini bilirim”
Bunun üzerine Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Efendimiz buyurdular ki: “Yâ Mu’âz! Sen çok iyi yapmışsın. Böyle düşünmeye devam et ve bundan hiç ayrılma!”