Birgün Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri bir deniz kenarında gezerken bir Mecusî, yanına bol miktarda yem almış, denizdeki balıklara yem atıyormuş. Aralarında şöyle bir konuşma geçmiş:
– Ne yapıyorsun böyle?
– Sevap kazanmak için balıklara yem atıyorum.
– Senin sevap kazanman için, evvela iman etmen lâzım. Sen Müslüman değilsin ki, hangi sevaptan bahsediyorsun?
– Peki benim bu balıklara yem verdiğimi o bahsettiğin Allah görüyor mu?
– O’nun bilmediği, O’nun görmediği bir şey yoktur ki…
– Bu da bana yeter.
Aradan 3-5 sene geçmiş, Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri hacca gitmiş, tavaf ederken bakmış, deniz kenarında balıklara yem atan Mecusî de tavaf ediyor. Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri sormuş:
– Burada senin ne işin var?
– O beni gördü.
– Nasıl gördü?
– Sen gittikten sonra içimde bir nûr parladı, baktım, balıkların hepsi Kelime-i şehâdet getiriyor. Ağaçlara baktım, Kelime-i şehâdet getiriyor, ben de Kelime-i şehâdet getirmeğe başladım. Senin Rabbin beni gördü, O gördüğü için de buraya geldim. Sana bir nasihat vereceğim:
İyilik yap denize at, balık görmezse Hâlık görüyor.