Evliyânın büyüklerinden Seyyid Abdülhakîm Arvâsî “rahmetullahi aleyh” hazretlerini sevenlerden Abdülkâdir isminde bir pamuk tüccarı anlatıyor:
Efendi Baba ile, Eyüp câmiinde bir gün beraberdik. Hazret-i Hâlid’in “radıyallahü anh” mübârek türbesine girip oturduk. İkimizden başka kimse yoktu.
Bana sokul, gözlerini kapat! buyurdu.
Kapatır kapatmaz, hazret-i Hâlid bin Zeyd Ebâ Eyyûb-el Ensârî hazretlerini “radıyallahü anh” gördüm karşımda. Uzun boylu ve heybetliydi. Kalkıp elini öptüm. İkisi birşeyler konuştular. Duyamıyordum. Çünkü yavaş sesle konuşuyorlardı. Biraz sonra;
Şimdi gözünü aç! buyurdu.
Açınca gördüm ki, ikimiz yan yana oturuyoruz.
Efendi hazretleri bana dönüp; Neler gördün? diye sordu. Arzettim.
Ben hayatta oldukça, bunu kimseye söyleme! buyurdu.