ABDULLAH BİN MENÂZİL “rahmetullahi aleyh” hazretleri buyurdular ki;
Tevekkül sâhibi, her şeyden yüz çevirip Allahü teâlâya dönen kimsedir.
Farzlardan birini edâ etmeyen, sünneti yapmama belâsına yakalanabilir. Sünneti terk edenin ise bid’ate, hurafeye düşmesi muhakkaktır.
Sâhib olduğun zamanların en üstünü, nefsinin istek ve arzularından kurtulduğun ve halk için kötü düşünmediğin vakittir.
Nefsi için bir hizmetçi istemediği müddetçe kul, kuldur. Kendisi için bir hizmetçi istedi mi, yüksek derecesinden düşmüş ve kulluğun edeblerini terkedip sınırlarını aşmış olur. Çünkü, başkasının kendisine hizmet etmesini isteyecek kadar nefsini büyük görmüştür.