Seyyid Abdülhakîm Arvâsî Hazretleri (kuddise sirruh) buyurdu ki;
Bir gün sed kenarında hasır koltuklarında İstanbul’a doğru bakarlarken yanındakilere dönerek;
“Şu İstanbul ne garip belde! İnsan mümin olmak için de, kâfir olmak için de burada her vâsıtayı, her imkânı bulabilir.
Bizim meclisimizde bulunanlar, sükût içinde otursalar ve sükûttan başka bir şey görmeseler bile, din bahsinde âlim geçinenlerin hatalarını keşfederler, bir bir çıkarırlar.
Kapalıçarşı’dan geçerken karşılarına tanıdıkları bir dükkancı çıktı. Adam hal hatır faslından sonra; “Efendim. Duâ edin de Allahü teâlâ ümmet-i Muhammed’i kurtarsın.” deyince, o da cevâben:
“Siz bana o ümmeti gösterin. Ben de kurtulduğunu haber vereyim. Hani nerede o ümmet!” buyurdu.
Evliyânın huzûruna dolu giden boş, boş giden dolu döner.