Allahü tealanın sevgili kullarına kim kavuşursa imanını kurtarır. Çünkü bu Büyükler, gökteki yıldızlar gibidir
Allahü tealanın sevgili kulları buyuruyorlar ki; ” Evliyalar Allahın kılıcıdır. Dokunmaya gelmez. “
Şah-ı Nakşibend hazretlerine demişler ki;” Efendim, kılıcınız çok keskin, önüne gelen gidiyor”. Buyurmuşlar ki; “Biz sallamıyoruz, onlar gelip başlarını vuruyorlarsa biz ne yapalım? “
Allahü tealanın sevgili kullarının rızası Allahü tealanın rızasıdır. Onların öfkesi, gadabı ilahidir. Tabi hayatta olup olmamakta bir şey değiştirmez. Hatta vefatlarından sonra daha da tesirli oluyorlar.
Ehl-i sünnet âlimleri diyor ki, ilk’ler olmazsa, ikinciler olmaz. Onun için Eshabı kiramın ilkleri sonrakilerden çok daha kıymetlidir. Mesela Bedire katılanlar hepsi cennete gidecek.
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyorlar ki “kuddise sirruh” ; “Cenabı hakkın Cemal sıfatı ile belli bir dereceye kadar geldim. Fakat ne zaman guvalyar kalesinde üç sene hapse girdim: O kadar eziyette, sıkıntıda elde ettiklerimi hiç elde edemedim. Orada cenab-ı Hakk Celal sıfatı ile tecelli etti.” Dolayısı ile Büyükler buyuruyorlar ki; “hastalık, derd, bela, kemend-i mahbub-i ilahidir, ancak, Allahü teala sevdiklerinin boynuna böyle bir kemend-i ilahi atar, bu kement insanın boynuna geçtiği zaman, bir yere gidecek gibi olsa boğulacak gibi olur, geriye gelir. Azamaz, kudurumaz.
Peygamberimiz “salllallahü aleyhi vesellem” ümmetine karşı, bir annenin evladına olan merhametinden daha şefkatliymiş, Allahü teala da kullarına karşı anneden babadan onbin, yüzbin kere daha fazla şefkatli ve merhametlidir. Onların varisleri de böyledir. Evliyaların müminlere olan şefkat ve merhameti, evladlarına olan muhabbetten daha fazladır. Çünkü, onların varlığı ve hayatı; islamiyetin yayılması, dinimizin öğretilmesi, ehl-i sünnetin anlatılmasıdır. Onun için bu yol cennetin yoludur, yeter ki Allahü teala gaflete düşürüp de bizi nefsimizin eline düşürmesin. Bizim en büyük düşmanımız nefsimizdir. Onun için yalnız olmaktansa beraber olmak bin kere daha iyidir. Yalnız kalırsak, ya şeytanla, ya nefsimizle başbaşa kalırız, bu ise çok tehlikelidir. Ama ehl-i sünnet biriyle beraber olursak, bu seadettir.