En büyük günah, Allahü tealayı unutarak iş yapmaktır. Kaldı ki, biz namazda bile unutuyoruz. Fakat büyükler bunun çaresini bulmuşlar. Büyükler buyuruyorlar ki; Beş vakit namazı kılan, hükmen yirmidört saat hatırlamış kabul edilir. Bir de, imanımızı, hidayetimizi, her şeyimizi borçlu olduğumuz büyükleri hiç unutmamak, her saniye hatırlayabilmek lazım. İmanın sebebi bu sevgidir. Bunun için iki yol vardır. Birincisi, her an, her yaptığı işte, her attığı adımda, o büyük zâtı hatırlamaktır. O bunu nasıl yapardı diye düşünüp, ona göre yapmaktır. Yani O zatı kendi kalbine koymaktır. Bu kişi her saniye düşünmeğe mecburdur. İkinci yol, öyle kıymetli iş yaparak kendini sevdirmeli ki, hocasının kalbine girmelidir. Eğer bunu yapabilirse, talebenin her an kendisinin düşünmesine lüzum kalmaz. O, artık büyüklerin kalbindedir. Büyüklerin kalbine gelen feyizlerden istifade eder. Demek ki, ya kendi kalbine koymak ya da onun kalbine girmek lazımdır.