Enver abim buyurdular ki;
İnsanın en büyük felaketi, yalnız kalmaktır. Yalnız kaldığı zaman nefs ve şeytan ona hakim olur. Onun için, bütün arkadaşlarımıza söylüyorum, ne olur bir tane abi bulun veyahutta bir tane abi yetiştirin, bir kenarda bulunsun. Çünki, yabancıdan bize mutluluk gelmez. Bir mübarek zatı, talebeleri, beş altı kişi olarak ziyarete gelmişler. Buyurmuş ki; ruhum sıkıldı, ruhumda bir sıkıntı var, içeride bir yabancı var. Halbuki, hep birbirimizi tanıyoruz. Yani, beş altı kişiyiz. Yine buyurmuş ki; hayır, içinizde yabancı var, ruhum sıkılıyor, konuşamıyorum. Allah Allah. İçlerinden biri diyor ki; yolda gelirken, kollarım kısaydı, kısa gömlek giymiştim. Bir arkadaşımdan ceketini aldım, onunla geldim, kusura bakmayın, acaba sıkıntı bu olabilir mi? Mübarek zat diyor ki; Evvela şu ceketinde ne var, dök bakalım ortaya. Ceketten çıkarıyor ki; bir tanesi melun bir kitap, reformist bir kitap. O zat; işte zulmeti veren bu oldu. Git, şu ceketi içindekilerle birlikte dışarıya at, içeriye öyle gel, buyuruyor. İşte, yabancı bir kitabın zararına bakın. Daha okumadan böyle. Mümkün mertebe yalnız kalmayalım, mümkün mertebe arkadaşlarımızla beraber olalım. Hiç kimseyi bulamazsan, kitaplarla beraber olmaya çalışın.
ali zeki osmanağaoğlu