Allah'ın dinine hizmet etmek, Allah'ın büyük bir lütfudur. Herkese nasib olmaz. Allahü teala bu hizmetleri dilediğine nasib eder. Vermek istemeseydi istek vermezdi. Mektûbat'ta böyle buyuruluyor. Cenab-ı Hak bir kuluna birşey vermek istiyorsa, çok ecir, çok sevap vermek istiyorsa, evvela onun kalbine bir istek veriyor. Halbuki isteği de veren Allah. O isteyince, bu sefer istediğini yerine getirince, işte şöyle yaptık, böyle yaptık... Ne yaptın. Yaptırdılar, sen yapmadın. Ondan sonra sana al bol bol sevap. Neden? Allahü teala öyle murad ettiği için. Allahü teala dilediğine nasib eder bu hizmetleri. Ne büyük şeref... Sizin hizmetlerinizle Efendi hazretlerinin, İmam-ı Rabbani Hazretlerinin ruhları şâd oluyor. Allahü teala bu hizmetlerden razıdır, bu hizmetlere katılanlardan da razıdır. Kimler katılıyorsa, onlardan da razıdır. Bir kişi bu hizmetlere katılmakta gevşek davranırsa yani katılmazsa hatayı kendinde arasın. İstiğfar etsin. Bir günah buna engel teşkil etmektedir.
 

Hocamız Hüseyin Hilmi Işık Efendi'nin "rahmetullahi aleyh", talebelerine ve sevenlerine nasihatleri:

44

 

Lokmân Hakim oğluna demiş ki; Oğlum şu iki şeyi unut, şu iki şeyi de unutma! Birincisi; Yaptığın iyilikleri unut. Unutmaz, hâtırlatırsan, başa kakarsan, her hâtırlayışta sevâbı azalır. İkincisi; Sana yapılan kötülüğü unut.
Şu iki şeyi de unutma! Birincisi; Allahü teâlâyı unutma. İkincisi; Ölümü unutma. Her şey Allahü teâlânın dilemesiyle oluyor, O'nu nasıl unuturuz?

Allahü teâlânın verdiği ni'metlere şükr etmek lâzımdır. Şükr fi'l ile olur, hamd söz ile olur. Meselâ, gözümüzün şükrünü nasıl yaparız! Kur'ân-ı kerîme bakarız, anamıza, babamıza şefkatle bakarız. Allahü teâlânın bak dediği yere bakarız, bakma dediği yere bakmayız.
 
Allaha şükr edelim, sabâh nemâzına vaktinde kalkabiliyor muyuz, bu gecenin şükrü işte odur. Gecenin şükrü, sabâh nemâzına vaktinde kalkabilmekdir. Allahü teâlâ hepimize nasîb eylesin.
 

 

Açlık, uzlet, uykusuzluk gibi nefse zulüm olan şeyler, insanları bir manevi âleme doğru götürür. Bu insanın imanı varsa, bu insan mümin ise, bu hâl ikiye ayrılır. Ya ârif olur, marifet ehli olur veya keramet ehli olur. Eğer mümin değilse, bid'at ehli veya dinsiz ise, onların da üstün halleri, cila sürülmüş bir tahtanın parlatılması gibidir. Cila sürülmüş tahtaya bakan kendini görür ama ateşe atılınca yanar. Çünki iman nurdur, bu cila küfürdür. Müminde ise bu, ayna gibidir. Mü'min olmayanda formika gibidir, cilalanmış ama keramet gibi görülen bazı şeylerin hepsi zuhur eder. Marifet ehlinin uğraşma sahası, konuşma sahası yalnız ahiretdir, Allah'tır. Hiç O'ndan başka birşeyle uğraşmaz. Keramet ehlininki ise hem hâlık, hem mahluk. Ama ne olursa olsun yine mahlukla uğraştığı için kibir olabilir. Çünki kerametlerini görüyorlar, uçuyor, gidiyor, geliyor. Bunların hepsi, tamamı harikadır yani fevkaladelikdir. Peki, marifet ehli ile, harika ehli arasındaki fark nedir? Halık ile mahluk kadardır. Peki nasıl belli olur? Marifet ehli, yalnız ve yalnız, karşısındaki insanın salih olup olmamasıyla ilgilenir, insanlarla sadece bu kadar ilgilenir, onun tek derdi Allahü teâlâdır, ahirettir, peygamberdir. Onlar hiç insanların halleri ile, paralarıyla ilgilenmezler. O'nlar insanların, ehli nar mı, ehli Cennet mi olduklarını firasetleriyle anlarlar.

 

---

Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer....
 
Bâzı hatıralar vardır ki, kalblere nakşeder.
 
O hatıraları hatırlamak, Cennet hayatı yaşamak gibidir...

 

2001 krizi sıraları idi. Enver abiler, rahatsızlıkları sebebi ile bir müddet Sarıyer'de evlerinden çıkmadılar. Sarıyer'de, bizim evimiz ile arada sadece 1 (bir) ev vardı. Sık sık ziyaretlerine giderdik. Komşu olmak nimetinden dolayı, bilhassa yatsı namazlarını, Enver abilerle beraber kılardık. Zaten her akşam misafirler de olurdu orada. Hânede imamlık vazifesini yapan abi izinli olduğu zamanlar, yatsı namazında Enver abiler beni imam yaparlardı. O evde hergün târihî günler yaşanır, ele geçmez sohbetler olurdu. Bu nimet, ev satılana kadar, senelerce devam etti. Hattâ, gelen misafirlerimizi dahi, Enver abilerden izin alarak oraya götürürdük. Merhametlerinden kabul ederlerdi hep. O günlerde Enver abilerden her konuda çok istifade ettik, çok iltifatlarına kavuştuk. Bizi kendilerine o günlerde ahiret kardeşi yaptılar. Huzur Pınarının temelleri o günlerde atıldı, neleri nasıl yapmamızı, neler yazmamızı tek tek anlatırlardı, bazan telefonla, şu kelimeyi değiştirdim buyurarak detaylarına kadar ilgilenirlerdi. Huzur Pınarının her zaman arkasında oldular, her defasında ne kadar büyüdüğünü, kaç abone olduğunu sorarlardı. Yine bir gün, Enver abiler, Osman abim ve ben üçümüz otururken, gazeteden gelen abi, defterinden liste halinde o günkü notları anlatıyordu, kimlerin geldiğini, neler konuşulduğunu anlatıyordu. Notların arasında bir tane de Huzur Pınarından şikayet vardı. Aniden şaşırdım, Enver abiler ne diyecek diye baktım. Çünki bizim için mühim olan Enver abilerin ne diyeceğidir. Herkes memnun olsa, Enver abiler memnun olmasa, o hizmet devam etmez. Herkes şikâyetçi olsa, Enver abiler memnun olsa, devam edilir. Biz sadece 1 (bir) kişinin memnuniyetine bakarız. Çünki Rabbimizin rızasının bu yönde olduğuna inanırız. Onun için nefesim kesilmiş vaziyette Enver abilerin yüzüne baktım, hiç üstünde durmadılar, "geç, Huzur Pınarından biz razıyız, Ali'nin hizmetlerinden memnunum, Ali benim iznim olmadan iş yapmaz" buyurdular.

Enver abiler bizim başımızda hem abimiz, hem babamız, hem hocamız hem rehberimiz, yol göstericimiz, herşeyimizdi. Hava gibi, ekmek, su gibi her zaman ihtiyaç duyulan bir insandı.
 
Fî emanillah.
 

İnsana ulaşan her felâket, kötü arkadaş sebebiyle gelir. Ondan çok uzak durmalıdır. Arkadaşın iyiliği veya kötülüğü, mutlaka asıl, neseb, akrabâlık gibi sebeplere bağlı değildir. Eshâb-ı Kehf'e yakın olup, onlardan ayrılmayan Kıtmîr isimli köpek, Kur'ân-ı kerîmde onlarla berâber zikrolundu.
 

İyi arkadaş, insanı derekelerden (aşağılıklardan) derecelere (yüksekliklere) ulaştırır. Kötü arkadaş ise, bunun tersini yapar.

Herkes ile arkadaş olma! Konuştuğun kimselerin akıl ve anlayışlarına uygun konuş. Tekebbür etme, kibirlenme! Sırrını kimseye söyleme! Herkesin sözüne aldanma! İnsanların sözlerine değil, işlerine bak! Kendi kendisine faydası olmayan kimseden çok sakınmalıdır. Nerede kaldı ki, onun başkasına faydası olsun. Kötü bir kimse ile arkadaş olan iyi bir kimse, eğer onu kendisine çevirip iyi yapabilirse ne âlâ, eğer bunu yapamaz, kendisi de ona benzer ve onun gibi olursa, o zaman çok fenâdır.

Pek kıymetli Huzur Pınarı ailesi,

 

4 Mart 2003 tarihinde Ehl-i sünnet i'tikâdını ve îmân cevherini herkese anlatmak, Rabbimizin karşılıksız ihsân ettiği îmân ni'metine şükr edebilmek, canımız, ruhumuz, herşeyimiz, kâinatın O'nun hâtırına yaratıldığı Sevgili Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâmı anlatmak ve sevdirmek için hizmet veren Huzur Pınarı'nı artık Facebook platformunda da takip edebilir, sayfamıza arkadaşlarınızı davet ederek ve günlük yazıları profilinizde paylaşarak daha çok kişiye ulaşmamıza vesile olabilirsiniz.

 

Huzur Pınarı Facebook sayfa ve grubumuza aşağıdaki adresten ulaşabilirsiniz.
 

Facebook sayfamız:
https://www.facebook.com/HuzurPinaricom

 

Ah ya Rabbi! Herşey bir hayal. Bunlar da hayal olacak. Birgün mübarek Hocamız "Allah şefaatlerine nâil eylesin, Allah rahmet eylesin"; Kuleli'deki günleri özlüyor musunuz, buyurdular. Nasıl özlenmez! O günün hatıraları, o günün güzellikleri...İşte kardeşim, öldükten sonra da dünya hatıralarını konuşacağız, başka ne konuşacağız, buyurdular. Kitapları nasıl sattık, kahvede adamlar neler söyledi. Mesela, adamın bir kalktı, o günkü kitapların parasının hepsini verdi, dağıttı, okuyun dedi, öyle mi...

Geçen gün, hatıraları okurken, Mübareklerin bir notunu gördüm. O notu ayırın da, bütün arkadaşlarımız duysun dedim. Bu kılınç, kuşanan içindir. Gerçi bir kişiye yazılmış olabilir, söylenmiş olabilir ama okuyan herkese aittir. Mektûbat da öyle. İmam-ı Rabbani hazretleri bir kişiye göndermiş gibi fakat kim okursa o mektup ona gelmiştir. Bismillahirrahmanirrahim. Mübarekler buyuruyorlar ki; Allah'a şükrediyorum ki, sizin gibi kardeşlerim var. Sizin sayenizde biz de sevap kazanıyoruz. Bu fitne fesat zamanında Allah'ın dinine hizmet ediyoruz. Her adımınıza çok sevap alıyorsunuz. Allah'ın dinine hizmet etmek, Allah'ın büyük bir lütfudur. Herkese nasib olmaz. Öyle ya! Mesela, çok kıymetli bir hizmet olan dine hizmeti cenab-ı Hak kime vermiştir? En çok sevdiği kuluna vermiştir. O da cenab-ı Peygamberdir "aleyhissalatü vesselam" Sonra kime nasib etmiştir? Kim O'nun yolunda gidiyorsa, kim O'na benzemek istiyorsa onlara da nasib etmiştir. Uzaktan yakından ilgisi olmayanlara, sevgisi olmayanlara bin türlü dünya telaşı çıkartır ve bu hizmetten mahrum eder.
 

İyi bir arkadaş, iki cihân için de büyük saâdettir. Maksada çabuk ulaşmayı sağlar. İnsanlar birlikte yaşarlar ve arkadaşsız olamazlar. Babamız olan Âdem aleyhisselâm, en güzel yer olan Cennet'te bulunduğu hâlde, kendisine insan olarak bir arkadaş gerektiğini hissetti ve bunu istedi. Onun sol kaburga kemiğinden hazret-i Havvâ vâlidemiz yaratıldı.

Cimri bir adam, bütün malını altına çevirir. Altınlarını bir küp içinde bahçesine gömüp ara sıra ziyaret ederek okşar. Bu hareketi komşularından birinin dikkatini çeker ve orada bir hazine olduğundan şüphelenir. Bir gece oraya gider ve altını çalar. Cimri ertesi sabah altın küpünün yerinde yeller estiğini görür, ağlayarak saçını başını yolar. Onu böyle perişan gören komşusu şöyle der: "Kendini üzme artık, bir taş alıp aynı çukura koy ve o taşın altınların olduğunu düşün. Çünkü kullanmayı hiç düşünmediğine göre taş da aynı işi görecektir. Unutma; Elimizdekiler, kullanılırsa kıymetlidir, sahip olmakla değil. Kullanmadığımız şeyin sahibi değil, emanetçisiyiz. Hiçbir şey için "BENİMDİR" deme, "YANIMDADIR" de!"