Enver abiler buyurdular ki;

Emekli bir öğretmen ağabeyiniz veya kardeşiniz olarak size diyorum ki; bu hayat inişli yokuşlu bir yoldur. Acı ve tatlı günleri çoktur. Fakat bir şair demiş ki, insanın ömrü, dünyanın ömrüne nazaran, sahrada esen bir yel kadardır, bir rüzgar gibidir. Yani insanın ömrü dünyanın ömrüne göre sahrada esen bir rüzgar gibidir. Bu ömür içerisinde, benim çok tatlı günlerim geçti, çok mutlu günlerim geçti fakat ne yazık ki o rüzgar ile beraber o da gitti, diyor. Bu ömrümün içerisinde benim çok acılı günlerim geçti, çok göz yaşlarımın aktığı günler geçti, hastalıklı günlerim geçti. İki defa böbrek nakli ameliyatı oldum, bunlar geçti. Ama o da rüzgar gibi geçti, diyor. Zalimler, güçlü olanlar zayıfları ezdiler ve bundan da mutluluk duydular ama o da geçti. Fakat bir şey geçmedi. O zulme uğrayanlar, o haksızlığa uğrayanlar, o ezilenler, ahirette göğüslerinde bir yazı ile gelecekler. Dünyada çektiklerinin yazısı ile gelecekler. Cenab-ı Hak bunlar nedir diye soracak. Ya Rabbi, ben zayıftım, dünyada iken mazlumdum, gariptim, fakirdim, yetimdim ama şu şu insanlar beni şu hale soktular. Şimdi hak istemek sırası bana geldi, diyecekler. Ve şair diyor ki; her şey geçti ama mazlumdan geçmedi. Onun boynunda asılı kaldı. Onun için arkadaşlar; ailenize karşı, talebenize karşı, müdürünüze karşı, küçüğünüze karşı, annenize karşı, babanıza karşı her ne ise, mazlum olun fakat zalim olmayın çünkü zulüm geçecektir ama mazlumdan geçmeyecektir. Onun için müminin tarifi şudur; Mümin su gibidir; suya herkesin ihtiyacı vardır. Müslümanın da ihtiyacı var, Hristiyan’ın da ihtiyacı var, Yahudi’nin de, herkesin ihtiyacı var. Çünki su faydalıdır. O halde mümin, su gibi herkese faydalıdır.

Enver abiler buyurdular ki;

Min gayrı havlin minna ve la kuvveh. Çok büyük bir dua, bunun manası şu; Ya Rabbi, şu kadar nimetleri bizim önümüze sen getirdin. Riyad-ün-Nasıhin kitabı var, farisi, o kitapta diyor ki; önünüze gelen her lokmanın üzerinde en az 360 kişinin hakkı vardır. Bu buğdayları eken, elma ağaçlarını yetiştiren, önümüze gelen bütün bu yemeklerin üzerinde binlerce insanın hakkı var, emeği var. İşte; min gayrı havlin minna ve la kuvveh demek, Ya Rabbi, bu nimetlerin önüme gelinceye kadar olan safhalarında benim hiçbir dahlim olmadı. Benim hiçbir emeğim olmadı; ben hazır buldum önümde, ama bunun için çok emek sarf edenler var. Ya Rabbi, şu nimetler önümüze gelinceye kadar emeği geçen ne kadar kulların varsa, onlar bu dünyada bizim doymamıza sebep olduğu gibi sen de onlara Cennet nimetleri nasip et. Ne kadar güzel dua. Yani, Allahım şu nimetlerin benim önüme kadar gelmesine sebep olanlara sen de Cennet nimetleri nasip et, demektir. O halde tam akıllılık zamanı; misafir çağır evine, yemek yedir. Ama ona evvela bu duayı öğret; ona, bu duayı yapacaksın sonunda, dersin. Çünkü ne olursa olsun bir emek meselesi bu. Dolayısıyla belki bu emeğe siz de dahil olursunuz, ben de dahil olurum. Çünkü zerre emeği olan, Cennet nimetlerine kavuşacaktır.