O müthiş tufandan önce Nuh aleyhisselâma bir gemi yapması buyurulunca yüzyirmi dörtbin dört tane tahta hazırladı. Ve Cebrail aleyhisselâmın tenbihi ile her tahtaya bir Peygamberin mübarek adını yazdı. Ancak ertesi gün tahtalardan isimler silinmişti. Olaya çok üzüldü. İsimleri tekrar yazdı. Ertesi sabah yazılar yine silindi. Bir daha yazdı ama bir sonraki gün tahtalar bomboştu… Çok müteessir oldu… Bir tuhaflık vardı bu işte. Sır, gelen vahiyle çözüldü:
 
-Tahtaların ilkine benim, sonuncusuna da habibim Muhammed Mustafa’nın “aleyhisselâm” adını yaz ki şeytan öbür isimleri silmesin.
 
Nuh aleyhisselâm, emredildiği gibi yaparak çalışıp gemisini tamamladı. Fakat dört tahta artmıştı. Bunu Cebrail aleyhisselâmla konuştu:
 
-Ya Cebrail, fazla gelen dört tahtayı ne yapayım?
 
Vahiy meleği suali Hak teala’ya sundu.
 
İnsanlığın ikinci babası Nuh Peygambere “aleyhisselâm” haber geldi.
 
-Ey büyük peygamber! O dört tahtaya son peygamberimin dört halifesinin isimlerini yaz; gemi o zaman tamam olacaktır. Zira o dört insan, İslam dininin dört sütunu gibidir. İslamiyet onlarla ayakta kalır ve onlar sayesinde dünyanın her tarafına yayılır.
 
Vahye uyularak denilenin yapılması ile gemi tamamlandı ve ondan sonra yüzebildi.
 
Nuh aleyhisselâm, Hazret-i Ebu Bekir, Hazret-i Ömer, Hazret-i Osman, Hazret-i Ali’nin (radıyallahü anhüm ecmain) isimlerini, artan tahtalara yazarak bunları gemisine çakmadıkça görünüşteki kusursuzluğa rağmen geminin yüzmesi ve felaketten kurtulması mümkün olmamıştı.
 
Ya mü’minler… Mü’minlerin de o dört büyük zatın ismini kalplerine yazmadıkça dıştan ne kadar olgun ve noksansız görünürlerse görünsünler büyük imtihanda kurtulmaları mümkün olabilir mi? Sadece iki cihan güneşi eşsiz ve emsalsiz Peygamberimizi değil, O’nun dostlarını da sevmek ve O’nun sevmediklerini sevmemek gerekiyor… Bu şart yerine gelmeden, O’nun sevdiklerinin aşkı kalbe yerleşmeden cezadan kurtulmak ne mümkün?…

 

– devamı var-

Sevgili Peygamberim