164
İnsan yemek yemese, gıda almadığı için, sonunda ölür. İnsanın kalbi de, gıdasını alamazsa bir gün ölür. Kalbin gıdası ilmdir. Fekat kalbin gıdasını vereceğim derken, onu zehirlememelidir. Çünki bizi kurtaracak olan, beynimizdeki bilgiler değildir. Onlar zaten unutuluyor. Ancak kalbimizdeki nûr, kalbimizdeki sevgi, muhabbet, o büyüklerin temizlediği kalp, son nefesde kurtulmağa sebepdir. İhlâs ile yapılan dua kabul olur.
Cömert olmak, çok vermek demek değildir. Allah rızası için vermek demekdir.
