Âb-ı Hayat – 3089
Enver abiler buyurdular ki;
Bir gün Mübarek Hocamız buyurdular ki; Kardeşim, dünya bölücüdür. Dünya mahz-ı sıkıntıdır yani sıkıntı tortusudur, buyurdular. Bu dünyaya kim dalarsa öbür taraftan zor çıkar. Çünkü Allahü teâlâ dünyaya, yaratıldığı günden beri hiçbir gün rahmetle bakmamıştır. Neden? Nefsi azdırdığı için, nefsin bütün imkânlarını sağladığı için dünya melûndur ve “Hubbu’d dünyâ re’sü külli hatîetin” hadis-i şeriftir. Yani, Dünya sevgisi bütün kötülüklerin başıdır. Dünya böyle; bunun zıddı olan ahiret ise birleştiricidir, huzurdur, mutluluktur. O halde rahat etmek için ahirete dönmekten başka çare yok. Herkes bir şey ile meşguldur. Birisi şununla meşguldur, birisi bununla meşguldür ama Eshab-ı kiramın hepsi birer meslek sahibi idi, hepsi varlıklı insanlardı. Fakat hiç birinin şu veya bu mesleğinden veya şu veya bu varlığından bahsedilmiyor. Ne deniyor peki? Eshab-ı kiram deniyor. Onun için bizim için en büyük şeref, en büyük nimet, en büyük devlet; Mübarekleri tanımaktır, Büyükleri tanımaktır, Ehl-i sünnet olmak ve çok değerli arkadaşlarla buluşmaktır ve çok değerli arkadaşlarımızın olması saadettir. Çünkü dünyada kim kim ile beraber olursa ahirette de onunla beraber olacaktır. Biz ne diyoruz; Ehl-i sünnet arkadaşlarımızla beraber olalım.