Enver abiler buyurdular ki;
Bir gün Mûsa aleyhisselam dağa çıkmış; dağın tepesine, bakmış ki şeytan oturuyor. İblis yani. Allah Allah. Burada ne işin var, buyurmuş. Dinleniyorum, etrafa bakıyorum, demiş. Gel sohbet edelim, oturalım, konuşalım, buyurmuş. Mûsa aleyhisselam iblise, şeytana sormuş, buyurmuş ki; Dünyada en çok kimi seviyorsun, kimleri sevmiyorsun? İblis demiş ki; İki dostum var, bana yeter. İki cins insan var, bu bana yeter. Onlar benim aziz dostlarım, ben onlara elimden gelen yardımı yapıyorum. Biri hasisler (cimriler), diğeri cahiller. Hasisler, mal vermez; Allahü tealaya yaptığı dualar kabul olmaz. Cahil, dini bozar; zaten yeter, bana iş kalmaz, demiş. Allah Allah. Mûsa aleyhisselam; Peki, en düşman oldukların, hiç sevmediklerin kim, buyurmuş. İblis; biri cömertler, biri de âlimler. Çünkü cömertlerin ve âlimlerin yaptığı duayı, yaptığı ibadetleri Allah kabul ediyor, bu da benim canımı sıkıyor, demiş.