Enver abim buyurdular ki;
Mü’mini koruyan iki nesne vardır. Biri ihlâsı, birisi de aldığı dualardır. Mübarekler dua ederken şöyle ediyorlar; Ya rabbi, amellerimize değil, ihlasımıza ve niyetimize bağışla. Hatta buyurdular ki; İki mü’min aynı ibadeti yapar, biri çok sevap kazanır, biri az.. Neden? Niyetlerinden, ihlâslarından dolayı. Cenab-ı Peygamber de ‘aleyhissalatü vesselam’ buyuruyor ki; Allah sizin suretlerinize, kıyafetlerinize, mevkiinize, hatta hatta amelinize değil, kalbinize ve niyetinize bakar. Her mü’minin niyeti, Rabbimizin rızası olmalıdır. Hepimizin ihlâsı, başkasının hakkını, başkasının kıymetini, kendinden daha üstün görmektir. Kendini üstün gördüğü anda, ihlâsı yok demektir. İhlâs, Allah için yapılan ibadettir. Allahü teala için yapılan ibadet de, din kardeşlerine çok yararlı, faydalı olmaktır. Kendisi için çalışan, kendi menfaatlerini düşünenler, çok tehlikededir.
ali zeki osmanağaoğlu