Enver abim buyurdular ki;
Mübarekler bir gün; Kardeşim, Kuleli’deki günlerimizi hatırlıyor musunuz, buyurdular. Efendim, çok, dedim. Peki, özlüyor musunuz, buyurdular. Efendim, çok, dedim. İşte efendim, ahırete gittiğimiz zaman ne konuşacağız? Nasıl Kuleli’deki günleri konuşuyorsak, ahırette de, beraber geçirdiğimiz günleri konuşacağız, buyurdular. O halde, ahırete gittiğimiz zaman, siz de, ben de; düğünler oluyordu, Enver abi geliyordu, O anlatıyordu, biz de yemek yiyiyorduk, diyeceğiz. Yemek bahane. Önemli olan sohbet, şahane! Allah ayırmasın inşallah.
ali zeki osmanağaoğlu