Enver abim buyurdular ki;
İnsanı Allahü tealadan uzaklaştıran perdelerin en zararlısı; kalbin kararması, hasta olması, yani dünya sevgisinin kalbe yerleşmesidir. Bu sevgi, kötü arkadaşlardan ve lüzumsuz şeyler seyretmekten hasıl olur. Çok uğraşarak, bunları kalbden çıkarmalıdır. Faidesiz kitab, roman, gazete, mecmua, hikâyeler okumak, lüzumsuz şeyler konuşmak, bu sevgiyi arttırır. Kadın ve kadın resimleri, resimli mecmu’a, filmler, televizyon seyretmek, şarkı, çalgı, kadın sesleri dinlemek, bu sevgiyi kalbde yerleştirir. Bunların hepsi, insanı Allahü tealadan uzaklaştırır. Kalbin hasta olması, Allahü tealayı unutmasıdır. Allahü tealaya kavuşmak isteyenlerin, bunlardan sakınması, nefsi kuvvetlendiren, azdıran her şeyden ictinab etmesi, sakınması lazımdır. Allahü tealanın âdeti şöyledir ki, kalbi temizlemeğe ve nefsi ezmeğe çalışmayanlara, zevklerini, şehvetlerini bırakmayanlara bu nimeti ihsan etmez. Kalb; muhabbet yeri, sevgi yeridir. Aşk, muhabbet bulunmayan kalb ölmüş demektir. Kalbde, ya dünya sevgisi yahut Allah sevgisi bulunur. Burada dünya demek, haram olan şeyler demektir. Kalbden dünya sevgisi çıkarılınca, kalb temiz olur. Bu temiz kalbe, Allah sevgisi, kendiliğinden dolar. Günah işleyince, kalb kararır, hasta olur. Dünya muhabbeti yerleşerek, Allah sevgisi gider.
ali zeki osmanağaoğlu