Enver abim buyurdular ki;
Mübarekler birgün Kuleli’de; güzele bakmak sevaptır, buyurdular. Talebelerin içinde çok acayip çocuklar var tabii. Çocuklar; herkese mi, diye sordular. Mübarekler; Evet ama efendim, siz sevgiden ne kast ediyorsunuz? Bir nefsani sevgi, bir de rahmani sevgi vardır. Ruhun sevgisi vardır. Nefsani sevgi; nefs zaten Allahın düşmanıdır, Allahın düşmanlarını sever. Ama annesinin, babasının, kardeşinin, din kardeşinin, hocasının yüzüne bakmak ibadettir. Biz, Allah ‘celle celalühü’ tarafından sevilen, beğenilen sevgiden bahsediyoruz. Sizin nefsinizden değil, buyurdular. Onun için, güzele bakmak sevaptır.
Mübarekler, kardeşim kelimesini çok kullanıyorlardı. Birgün; kardeşim kelimesini söylemek sünnettir efendim, buyurdular. Çünki, birgün hazret-i Ömer ‘radıyallahü anh’; ya Resullallah, ben umreye gitmek istiyorum, izin var mı, dedi. Git ya Ömer, bana dua et kardeşim, buyurmuşlar. Hazret-i Ömer buyuruyor ki; bana ömrümde hiçbir bir cümle, bu cümleden daha tatlı gelmedi.
ali zeki osmanağaoğlu