Enver abim buyurdular ki;
Peygamberimiz ‘sallallahü aleyhi ve sellem’ buyuruyorlar ki, benden sonra ümmetimin başına gelecek iki beladan endişe duyuyorum. Biri, Allah’a değil nefislerine tapacaklar. İkincisi, ölümü unutacaklar. Ölümü unutmak azgınlaşmaya sebep olur. Onun için, ağzınızın tadını kaçıran, lezzetleri yok eden, idealleri söndüren ölümü çok zikredin, hatırlayın buyrulmuştur. Hayat o zaman başlıyacak. “Acibtü limen talebed-dünya, vel mevtü yatlibuha” yani, şu insana hayret ediyorum ki, gece gündüz dünyaya dalmış, onun peşinden koşuyor, halbuki ölüm de onu kovalıyor.
Cenab-ı Peygamber ‘aleyhissalatü vesselam’, ömründe hiç kimseye dünya kazancı, dünya menfaati için ağzını açmamıştır. Hurmayı sordular, hangi hurmayı ekelim, dediler. Deneyin, tecrübe edin. Hangisi daha çok verirse, onu yapın. Ben size dünyanızı ihya etmek için gelmedim. Ben size, ahirette ateşte yanmayın diye geldim buyurdu ve yalnız bunları bahsetti. Dolayısıyla, her şeyi yapacağız; ama Rabbimizi unutmayacağız. Biz unutursak, biz de unutuluruz, sonra da söyleyecek bir lafımız kalmaz.
ali zeki osmanağaoğlu