Enver abim buyurdular ki;
Eshab-ı kiram efendilerimizin biri vefat ettiğinde taziyeye gelirler, Mâte Resulullah derlerdi. Başka hiçbir kelime konuşmazlardı, susarlardı. Malum, kız kardeşim vefat etti. Arkadaşlarımız, hatm-i Kur’anlar, Yasin-i şerifler okuyup gönderdiler. Cenab-ı Hak hepsinden razı olsun. Yeğenim Ömer, annesini rüyasında görmüş. Anneciğim, seni özledik, gelmeyecek misiniz, demiş. Annesi de; oğlum burada rahatım çok iyi. Her zaman büyüklerle beraberim. Bana çok iyi muamele ettiler, artık tekrar dönmek istemem, demiş.
Birgün Mübarekler Işık Kitabevine geldiler. Kitaplar paketleniyordu. Buyurdular ki; Benim ve sizin kurtulmamıza, kitapların dağılmasına sebep; Efendi hazretlerinin, sen laf dinlersin, sözü olmuştur. Birgün Efendi hazretlerinin yanına gittim, çok üzgündüler. Buyurdu ki mübarek; Beni dinleyen rahat eder; ama dinleyen yok. Sonra bana dönerek, ama sen laf dinlersin buyurdular. Demek ki iyi imtihan vermişiz. İşte o, sen laf dinlersin sözünün bereketiyle kurtulduk kardeşim.
ali zeki osmanağaoğlu