Enver abim buyurdular ki;
Mübareklerin eserlerinde, kitaplarında, baştan sona asıl işlenen konu; küfür ve bid’atlerdir. Çünki, insan küfre girdikten sonra, sabahlara kadar gözyaşı dökse, her gün oruç tutsa ne fayda! Onun için, mü’minin bu zamanda en hassas olacağı nokta, en çok dikkat edeceği şey, elfaz-ı küfürdür. Bunun, yazılmayan kısmı kalmadı. Her kitapta, her yerde var. Sonra, inşallah Efendi hazretleri Mübarekleri, Mübarekler bizi, fakat bu en sonunda müteselsilen cenab-ı Peygambere gidecek, Peygamber efendimiz de “aleyhissalatü vesselam” inşallah ümmetini eksiksiz ve firesiz olarak Allahü tealanın huzuruna götürecek. Ne şanslıyız! Mübarekler kaç kere buyurdular; Kardeşim, mü’min ölümden korkar mı? Ölüm kadar mü’mine rahatlık veren hiçbir şey olmaz. Mesela, ben Efendi hazretlerinden bu kadar ayrı kalacağımı düşünemezdim bile. Burnumun kemikleri sızlıyor. Yani, hasret çekiyorum, buyurdular. Mübarekler çok üzülürlermiş, bazen Efendi hazretleri buyururlarmış ki; Aranızda ben misafirim, bugünleri çok ararsınız. Bugünlerin kıymetini iyi bilin. Bu söz hoşuma gitmezdi. Ama şimdi her şey vaki oldu, buyurdular.
ali zeki osmanağaoğlu