Enver abiler buyurdular ki;
Bu dünyada en zor iş, bu büyükleri tanımaktır. Çünki Onlar tanıtmazsa, sen tanıyamazsın. Onlar bulmazsa, sen bulamazsın.
Yarım saat Mübareklerle sohbet etmek isteyen, hiç olmazsa bir saat kitap okursa, kitapla meşgul olursa, fiilen konuşmuş gibi, fiilen görüşmüş gibi ecir alır, feyz alır, istifade eder.
Her akşam gelip Mübareklere rapor veriyorduk. Efendim, filan arkadaş geldi, böyle oldu, filan işler böyle gitti. Onlar da dinliyorlardı. En mühim maddeyi bana söyleyin, buyurdular. Dedik ki, Efendim Enver abinin sıhhati elhamdülillah çok iyi. Bana bu lazım, geri kalanı boş ver, buyurdular. Hocamız buyurdular ki; Ben Enver’e dua ediyorum. Çünki, o bir yanlış yaparsa hepimiz burada rahatsız oluruz. Burada rahat yemek yiyemeyiz. Onun için o herkesle görüşüyor, karşılaşıyor. Herkesin de ağzına; suyuna, huyuna, tüyüne uygun şerbet veriyor. Ben veremem, buyurdular.