Enver abiler buyurdular ki;
İnsanın başına felaketler, elini açmamaktan, aldığını bırakmamaktan gelir. Aldığını bıraksa, elini açsa, kurtulur. Elini açmazsa, tuzağa düşer. Elini açar, sadaka, zekat verirse, kurtulur. Cömert olmak, mühim ve zor bir iştir. Birisi, cüzdanı attı, can değil ki verelim, para verilir mi, dedi.
Sadi Şirazi “rahmetullahi aleyh” hazretleri Hindistan’da maymunları nasıl avladıklarını anlatırken buyuruyor ki; Maymunun elinin sığacağı bir kavanoza muz koyarlar, maymun muzu almak için eli açıkken kavanoza elini sokar, muzu eline alınca yumruk yapar. Elini kapatınca kavanozdan çıkaramaz, muzu bırakmamak için elini de açmaz ve yakalanır diyor. Elini açan kurtulur, elini açmayan, elindekini bırakmayan kurtulamaz. İnsanın başına felaketler, eline aldığını bırakamayışından gelir. Eline aldığını bırakabilen, seadete kavuşur; bırakamayan, felakete gider. Hiç kimse verdiğinden sıkıntı çekmez, ama aldığından sıkıntı çeker. Cömert olan, vermesini bilen, elini açan her zaman rahat eder. Eli sıkı olan, eli kapalı olan, veremeyen, her zaman sıkıntı çeker.