Enver abiler buyurdular ki;
Ben bazı arkadaşlara şaşıyorum. Yani birilerine bazan kızıyorum. Allah var. Nesine güveniyor ki. Yok şunu alacam yok bunu alacam. Dedim Allah’tan korkun. Ömrün yetecek mi senin onları almaya. Kalbin durduğu zaman kim kurtaracak seni bu fırtınadan yahutta bacağın kırıldığı zaman… Onun için lütfen. Bizi O yarattı. Her an varlıkta durduran O. Emanetini bir gün alacak olan O. Böyle yüce bir Allah bize kefilken sen gidip başkasının kefaleti ile hayatımı garantiliyorum, nasıl diyebiliyorsun.
Geçen gün biz Kastamonu’ya gittik. Orada bir mübarek zat var. Şaban-ı Veli hazretleri “rahmetullahi aleyh”. Onu ziyaret ettik. Mevlana Halid-i Bağdadi hazretlerinin halifesi varmış, Ahmet Siyahi efendi, tam Nakşibendi. Kabri, bir tümsek üstünde. Onu da ziyaret ettik. Kendisi ailesi çoluk çocuğu orada. Garip çok garip. Ona da okuduk.