Enver abiler buyurdular ki;
Mübarek Hocamızın torunu Ferruh’un doğduğu gün ben evdeydim. Telefonla müjdeyi ben vermiştim, Hocamız da bana telefonda; “Allahü teala sizden razı olsun, ne muradınız varsa versin inşallah. Bu da bizim hediyemiz olsun” diye dua buyurmuşlardı. Bir hafta sonraki isim merasiminde Hocamız; “Enver abi, sağolsun bize müjdeyi verdiler, biz de hediyesini o zaman verdik” buyurdular. Ben gayri ihtiyari; “Ben bir şey almadım” deyivermişim. Hocamız şaşırmış bir vaziyette “Ama biz size dua ettik ya. Bir müminin diğeri için Rabbimizin rızasını talep etmesinden daha güzel ne hediye olabilir ki?” demez mi. Ben nasıl mahcup olmuşum ama …