Huzurpınarı ailesinin muhterem üyelerinin Cum’a gününü tebrik eder, müstecâb dualarınızı istirham ederiz efendim.
Allahü tealaya emanet olunuz efendim
ali zeki osmanağaoğlu
Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer….
Bâzı hatıralar vardır ki, kalblere nakşeder. O hatıraları hatırlamak, Cennet hayatı yaşamak gibidir.
Enver abiler buyurdular ki;
Geçen gün Mübarek Hocamızı birkaç cümleyle, kendilerini çok merak eden birisine anlattım. Hocamız buyurdular ki; Halıcıoğlu Askeri Lisesindeyken birinci sınıfta doksan kişi namaz kılıyordu, oruç tutuyordu. Daha sonra bütün sınıfta tek ben kaldım. Tek başıma kalınca; eyvah, ben de galiba arkadaşlarım gibi olacağım, bozulacağım diye korktum. Bir Kadir Gecesi uyuyamadım, Eyüp Sultan türbesine karşı Cenab-ı Hakka; ya Rabbi, ben dinimi seviyorum ama korkuyorum, bana yardım et diye dua ettim, yalvardım. O gece Efendi hazretlerini rüyamda gördüm. Bir müddet sonra da camide karşılaştık. İlk sohbetlerinde hayran kalmışlar. Ayakkabılarını bağlarken, küçük efendi, ben seni sevdim, evim yukarıda, arada bir gel de görüşelim buyurmuşlar. Efendim, böyle bir büyük zatın ben seni sevdim sözüne kavuşmak için insanlar yirmi sene otuz sene emek harcıyorlar, çile, zahmet çekiyorlar, buyurdular. Bir gün Efendi hazretleri; beni dinleyen rahat eder ama dinleyen yok. Sonra da Hocamıza dönerek, sen dinlersin, buyurmuşlar. Mübarekler buyurdular ki; bütün bu hizmetler, bütün bu arkadaşlarımız, hepsi Efendi hazretlerinin bu iltifatıyla olmuştur. İmtihan olarak çok zor günler geçirmişler. Bir tarafta anneleri, dediğimi yapmazsan hakkım sana haram olsun demiş. Efendi hazretleri de onu yapmıyacaksın demiş. Efendi hazretleri bir tarafta, annem bir tarafta buyurdular. Mübarekler bir Cuma çıkışında, camiden ilk kim çıkarsa istişare edeceğim ve ona göre karar vereceğim, buyurmuşlar. Birisi çıkmış ve ona sıkıntısını anlatmışlar. O zat, oğlum senin hocan kim demiş. Mübarekler, Abdulhakim-i Arvasi hazretleri deyince, bin tane anne ona feda olsun, hocanızın dediğini yapın, demiş. Meğer o da Cevat beymiş. Hocamız, sonra iyi ki öyle oldu diye annem bana dua etti, buyurdular.
Enver abiler, asırlarda ender yetişen çok müstesna bir insandı. Allahü teala rahmeti ile merhameti ile muamele eylesin inşallah.
Fî emanillah