Enver abiler buyurdular ki;
Bir büyük zata hep hocanızdan bahs ediyorsunuz, hocanız size ne öğretti, demişler. Buyurmuş ki; Bana hocam bir şey öğretti, o bana yeter. Bu sevilir, bu sevilmez! Bana bunu öğretti. İrşad demek, bu iyi bu kötü diye söyleyebilmektir. İnsan bunu anlayamaz. İnsan bunu aklıyla, ilmiyle, irfanıyla ayıramaz. Yani, bu Rabbimin sevdiğidir, bu nefsimin sevdiğidir diye insan kendisi ayıramaz. Ancak bir mürşid-i kâmilin öğretmesiyle mümkündür.
Ateş ile barut bir arada olamayacağı gibi, iki zıt sevgi de bir arada olamaz. Peygamber efendimiz’i “sallallahü aleyhi ve”sellem” sevmeyeni sevemeyiz. Bu ise, kalpte kendiliğinden hasıl olur. İlm ile olmaz. Öğrenilerek olmaz. Son nefeste iman, bu muhabbete bağlıdır.