Enver abiler buyurdular ki;
Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî “kuddise sirruh” hazretlerinin dergâhının yanından geçen bir sarhoş, dergâhın penceresinden içeriye, zikreden talebelerine bakar, onların zikri hoşuna gider ve kalbinde onlara ve hocaları Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerine sevgi hâsıl olur. Bu sarhoş kimse evine gelince vefât eder; azap melekleri bunu alıp götürmek isterler; fakat Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin rûhu tecessüm ederek, “Allahü teâlâ beni ve talebelerimi sevenleri bana bağışladı. Bu, başıyla bizim dergâhımıza bakarak bize sevgi besledi. Onun için ben bunun başını alıp Cennete götüreceğim” der. Melekler de, baş nereye giderse vücut da oraya gider, deyip bunu rahmet meleklerine verirler.