Enver abiler buyurdular ki;
Bir mübarek zat mezar taşına Farsça bir beyt yazmış. Bağdat’ta, Abdulkadir-i Geylani hazretlerinin kabrinin yanında. Ya Rabbi, Eshab-ı kehfin peşine düşen kıtmir sırf Eshab-ı kehfin peşinden gittiği için Cennete girdi. Ben Muhammed aleyhisselamın peşinden giden bir köpeğim. Ben de Cennete gideceğim. Eshab-ı kehfin peşinden giden köpek Cennete gider de Muhammed aleyhisselamın peşinden giden bu günahkar köpek Cehenneme gider mi diye yazmış başına. Dolayısıyla İslamiyyette a dan z ye, baştan sonra ne varsa hepsi Peygamber Efendimize tâbi olmaktır. Muhammed aleyhisselamın kapısının eşiğinde toprak olmayan toprak altında kalır. Onun bir zerresi kainata bedeldir. Neden? Çünki yoktu. Hiçbirşey yoktu. Ay, yıldızlar hiçbirşey yoktu. Allahü teala çok sevdiği Habibinin, Muhammed aleyhisselamın hatırına bütün kainatı yarattı. Şu anda biz, Onun sebebiyle varız. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki; Vermek istemeseydi istek vermezdi. Biz Allahü tealanın izniyle istiyoruz. Bu istek bize Allahü tealadan geliyor ki şefaat vaki olsun diye. Bugün yatmak yoktur. Çünki Cennette de yatmak yoktur. Cennette yatmak, dünyada yatanlara yok.