2008 senesi, temmuz ayının 12′ si …
Enver abim, huzurpınarına hizmet eden dava arkadaşlarımı görmek istiyorum, güzelşehire getir, buyurdular. Yatsıdan sonra çok tatlı bir sohbet oldu….
O gün Enver abim buyurdu ki;
-5-
Allahü teala dünyada ve ahirette ayırmasın. Mübarekler buyurdular ki; Din kardeşinin sevgisi sınırsız olduğu, sonsuz olduğu için doyulmaz. Ama onun dışında neyi severseniz sevin, sınırı vardır. Din kardeşliğinin sınırı yoktur, onun için sevgi buna denir. Sınır yoksa, sevgi denir. Sınır varsa, o karakolda biter. Enver abi neşeli, elhamdülillah. Nasıl olmasın ki?
Bir vali varmış. Padişahın hışmına gelmiş, idama mahkum olmuş. Eline zincir, ayaklarına demir vurup, idama götürüyorlarmış. Yolda giderken bakmış, bir adam bir çocuğu feci dövüyor. Çocuk, Hocam yetiş, diye bağırınca, döven adam küt, gitmiş. Bu da, bunda bir iş var; ya rabbi, bu çocuğun hocasını bana da gönder, demiş. Vali afv oldu diye, hemen emir gelmiş. Ya rabbi, bu çocuğun hocası kimse bana gönder deyince, onun duası ile afv olmuş.
– devamı var.
ali zeki osmanağaoğlu