Enver abim buyurdular ki;
İnsanın, kendisi için yaptığı ibadetlerin kabul olup olmama ihtimali vardır. Kabul olur da olmayabilir de. Ama bir başka mümine yaptığı iyilikten hiç şüphelenmesin. Onun duası ile kurtulacağına mutlak inansın. Onun için bu din, iyilik dinidir. Bu dinin esası, müminlerin birbirini memnun etmesidir. Çünki, Allah bundan memnun. Bir baba evlatlarından ne ister arkadaş? “İyi geçinin, başka bir şey istemem” der. İşte, kulların iyi geçinmesi cenab-ı Hakkın affına, merhametine sebep teşkil ediyor ve razı oluyor. Allahü teala bir kulundan razı oldu mu, her şey ondan sonra gelir. Bir insan, razı olduğuna her şeyi verir. Ölçüsüz…
Mübarek Hocamız “rahmetullahi aleyh” buyuruyorlar ki; Bir şey başladı mı, o, bitti kabul edilir. Yani, hiçbir şey kalıcı değil. Hiçbir şey devamlı değil. Her şey bitmeye mahkum.
ali zeki osmanağaoğlu