Enver Abiler buyurdular ki;
Eskiden müslümanlarla hristiyanlar karışık yaşıyorlardı. Bir köyde bir müslüman ile bir hristiyan arkadaş olmuşlar. Müslüman, arkadaşının iman etmesini istiyor; gel, hak din bizimki diyor, hristiyan da bizimki hak din diyor. Müslümanın aklına bir fikir gelmiş. Bir ateş yakalım, elimizi sokalım, hangimizinki hak dinse onun eli yanmaz diyor. İkisi de gelmiş ve ellerini yanan ateşin içine sokmuşlar, ikisinin eli de yanmamış. Müslüman şaşırmış. Ya Rabbi, ben iyi biliyorum ki hak din budur. Ben müslüman olduğum için, iman ettiğim için yanmadı, ya bu hristiyanınki neden yanmadı diyor. Allahü teala bildiriyor ki; sana dua etsin, senin yanında olduğu için, seni sevdiği için, senin hatırına onun ki de yanmadı. Kim olduğuna değil, kiminle olduğuna baksın, buyuruyor. İşte bir müslümanın, Allahü tealanın sevdiği kulunun yanında öteki de yanmıyor. Bu hali görünce hıristiyan, iman etmiş tabii.