Büyükler buyurdular ki;
Eshâb-ı kirâmdan “aleyhimürrıdvan” bir zât diyor ki; Peygamber efendimiz “aleyhissalatü vesselam”, bayram günü hutbeye çıkıyordu. Merdiven üç basamakdı. Birinci basamağa çıkdı. Bir şeyler söylüyordu. Kulak verdim işitdim. Buyuruyordu ki: (Yâ Rabbi, Sen, bir kulunu, anasını-babasını gördüğü hâlde, onların hizmetinde kusûr eden, kalblerini inciten, onların rızâsını, duâsını almayanı Cehenneme sok). Ben de âmin dedim, buyuruyor. O hâlde birbirimizi seveceğiz, ammâ, anamızın, babamızın da kıymetini bileceğiz, onların rızâlarını duâlarını alacağız, gönüllerini alacağız. Hepiniz biliyorsunuz: “Ananın, babanın evlâdına duâsı, Peygamberlerin ümmetine duâsı gibidir.”