Büyükler buyurdular ki;
Bir gün Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” Eshab-ı kiramla bir yere gidiyorlarmış. Bu çok mühim. Yolda giderken ölmüş bir koyun gördüler. Öleli birkaç gün de geçmiş. Herkes burnunu tıkarken, Hazret-i Peygamber koyunun başına geldi. Eshab-ı kirama; “içinizde koktuğu haliyle bu koyunu seven var mı?” diye sordular. Hepsi sustu tabii. Efendim, bu koyunun nesi sevilir. Eğer sevilseydi, sahibi zaten bunu buraya bırakmazdı, dediler. Peygamber efendimiz buyurdular ki, “Nefsim yed-i kudretinde olan Allaha yemin ederek söylüyorum; Allah indinde dünya muhabbeti, bu koyuna olan muhabbetten daha kötüdür. Bu koyun sevilmiyor, ama Allah bu dünyayı koyundan beter sevmiyor. Siz onun peşinde koşuyorsunuz.” Ve buyurdu ki, Allahü teala bu dünyayı bu koyun kadar sevseydi, kendisine küfür eden, iman etmeyen, isyan eden kullarına bir yudum su vermezdi. Eğer onlara çok çok veriyorsa; dünya sevgisi, bu koyundan beter olduğu için veriyor.