Büyükler buyurdular ki;
Eshab-ı kiram “aleyhimürrıdvan” üstündür. Eshab-ı kiram arasındaki meseleleri nefsani zannetmemelidir. Evliyada nefs yok, nerede kaldı ki, Eshab-ı kiramda olsun. Onların her hareketi Allah için idi ve ibadet idi. Aynı namaz kılmak gibi, hac etmek gibi. Allahın emirlerini yerine getirmek için idi. Onların daha ilk nazarda, kalplerindeki bütün dünya sevgisi, şöhret sevgisi, mal sevgisi alınmış, tertemiz bir kalp olmuştur. O kalp ile bazı kararlar vermişler. O kalp ile verilen kararlar da Allahü tealanın rızasına uygun olduğu için, ictihadları bakımından Allahü tealanın rızasını kazanmak olduğu için Allahü teala onların her hareketine sevap yazdı. Bizim sevap diye gittiğimiz şeyler onlar için çok günahtı. Onlar öyle Allaha yakın insanlardı.
