Büyükler buyurdular ki;
Âhirette sana lâzım olacak şeye öncelik ver. Âhirette sana zarar verecek şeyi de terk et.
Allahü teala meleklerine hitap ediyor ki; Ben şu kullarımı hiç sevmiyorum, Gidin onlara bol sıhhat verin, para verin, ne isterlerse verin. Yeter ki Allah demesinler. Çünki hiçbir derdi olmadığı için Allah demek ihtiyacı duymaz. Allahü teala buyuruyor ki; Ben şu kullarımı çok seviyorum, Ona dert verin, üzüntü verin, sıkıntı verin, hastalık verin. Onun Allah demesi, yalvarması benim hoşuma gidiyor. Ben onun inlemesini seviyorum. İmam-ı Rabbani hazretleri “kuddise sirruh” buyuruyor ki; Derd-ü bela, kemend-i mahbûb-i ilahidir. Yani insanın başına gelen üzüntü ve sıkıntılar Cenab-ı Hakkın sevgi kemendidir.