Büyükler buyurdular ki;
Rabbi yessir vela tu’assir Rabbi temmim bil hayr. Hayırlar getir ya Rabbi. İmam-ı Rabbani ‘kuddise sirruh’ hazretleri bir gün pencerede oturuyordu, evinin önünden bir müslüman geçerken gülmeye başladı. Esasında pek de gülen bir zât değil; fakat tebessüm etmeye başladı. Hanımı, efendi hazretleri hayırdır inşallah? Siz pek gülmezsiniz ama, hayırdır inşallah, dedi. Mübarek buyurdu ki; Buradan bir müslüman geçiyordu. Şeytan içine girmek için sağından bir hücum etti, sağ tarafındaki koruyucu melek başına öyle bir tokmak vurdu ki, perişan oldu, kaçtı gitti. Döndü dolaştı, bu sefer öbür tarafından geldi. Tam içeriye girmek için saldırdı, oradaki melek, yine tokmağı başına vurdu, yine ortalık tuzla buz oldu. Sonra arkaya geçti. Bu sefer arkadan saldırırım, dedi. Baktı orada bir melek, bir tokmak daha! Orada başarılı olamadı, ön tarafa geçti. Tam saldırdı, oradaki melek, başına bir tokmak daha indirdi, bunda hayır yok, bundan kaçayım, dedi ve o müslümana hiç zarar veremedi, kaçtı gitti. Evinden çıkarken Âyet-el kürsi okumuş. Okuduğu Âyet-el kürsi, onun etrafını kale yapmış. Şeytan nereden saldırsa, cenab-ı Hakkın yarattığı o muhafaza melekleri tokmaklarla perişan etti, buyurdu. Onun için, vasiyet olsun, nasihat olsun, evden çıkarken Âyet-el kürsiyi muhakkak okumalıdır.
