Hocamız Hüseyin Hilmi Işık Efendi’nin “rahmetullahi aleyh” vefatlarında yayınlanan gazete yazılarından:
11-
İsmail Yağcı
31 Ekim 2001 Çarşamba
Bir ay kadar sonra, bu âlim şehre döndüğünde, bir çok öğrencisi, bu üzüntüden dolayı, huzûrunda suskun dururlar. Bilgin sorar: “Hayrdır neden böyle susuyorsunuz?” öğrenciler de “Efendim, sizin çocuklarınızın vefâtı sebebi ile çok üzüldük.” derler. İşte o zemân bu âlim şu ibretlik cevâbı verir: “Siz bunu unutun. Benim ömrümde bir def’a ciğerim yandı. O da rahmetli hocamı gayb etdiğim zemân idi.” der.
Gerçekten insanın öğretmenini gayb etmesi pek ağır bir şey oluyormuş. Şimdi anladım.
– devamı var –