– dünden devam –
Bir gün Resûlullah efendimiz, Eshâbı ile mescidde otururken, Cebrâil aleyhisselâm geldi. Resûl-i Ekrem’e, “Hazret-i Ebû Bekir’in bir saat ibâdeti yetmiş yıllık ibâdet yerini tutar” dedi.
Resûl-i Ekrem, bir şey söylemeyip, Hazret-i Bilâl’e, Ebû Bekir’i çağırmasını emir buyurdu. Hazret-i Ebû Bekir’e haber gidince, hemen yola çıktı. Resûlullah onu karşılayıp, yanına oturttu. “Biraz önce evde ne yapıyordun?” diye sordu. Şöyle cevap verdi:
“Biraz önce şöyle tefekkür eyledim yâ Resûlallah: Hak teâlâ Cenneti ve Cehennemi yarattı. Her ikisini de dolduracağını diledi. Cenâb-ı Hak, vücudumu o kadar büyütsün, o kadar büyütsün ki Cehennem benden başkasını almasın. Böylece hem Allahü teâlânın takdiri yerine gelmiş, hem de bütün insanlar Cehennem korkusundan kurtulmuş olurlar!..”
Resûlullah efendimiz buyurdu ki: (Ümmetimin ümmetime karşı en merhametlisi, Ebû Bekir’dir.)
Bunlara şahit olan Eshâb-ı güzîn, hazret-i Ebû Bekir’in böyle duâsına ve yüksek himmetlerine hayrân olup, cümlesi hayır duâ ettiler…
