İmam-ı Rabbani Hazretleri “kuddise sirruh” 1. Cild 309. mektupta buyuruyor ki;
Tenzih kelimesini, (Sübhânallahi velhamdü lillahi ve lâ ilâhe illallâhü vallâhü ekber) çok okumakla kusur ve günahlar affolunur. İstiğfar etmek, günahların örtülmesini istemektir. Tenzih kelimesini okumak ise, günahların yok olmasını istemektir. O nerede, bu nerede? “Sübhanallah” kelimesi, şaşılacak bir kelimedir. Söylemesi çok kısadır. Manaları ve faydaları ise pek çoktur. Tahmid, yani “Elhamdülillah” kelimesini çok okumakla, Allahü teâlâya şükredilmiş olur. Onun verdiği nimetlerin şükrü yapılmış olur. Tekbir, yani “Allahü ekber” kelimesi, Allahü teâlânın, kulların yaptığı şükürlerden çok yüksek olduğunu, Ona yakışan şükür yapılamayacağını göstermektedir. Çünkü Ona yapılan istiğfarlar, af dilemeler için de çok istiğfar etmek lazımdır. Ona yakışan hamd, ancak Onun tarafından yapılabilir. Bunun içindir ki kendisi, “Sâffât” sûresinin son âyetinde, (Sübhâne Rabbike Rabbil’izzeti…) buyurmuştur. Kendini hesaba çekmek isteyenler, bu âyet-i kerimeyi çok okumalıdır. Böylece istiğfar ve şükretmiş olurlar. İstiğfar ve şükredemediklerini de ve kusurlarını da bildirmiş olurlar.
