Talebelerinden Ebû Câfer anlatır:
“Bir gün Zünnûn-i Mısrî hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” yanındaydım. Eşyâların evliyâya itâatinden bahsediyordu. “Meselâ şu sandalyeye odanın dört köşesini dön desem, döner ve eski yerine gelir.” buyurdu. Sonra sandalyeye odanın dört köşesini dön dedi. Sandalye odanın dört köşesini döndü ve eski yerine geldi. Orada bulunan bir genç bir talebesi ağlamaya başladı ve; “Yâ Rabbi, bizler ne kadar gafil mahlûklarız. Cansız bir eşya bile bu zatın büyüklüğünü anlayarak teslim oldu, emrine itaat etti. Bizde bunun zerresi yok” dedi ve sonra “Allah!” diyerek can verdi.
Bana dönerek; “Ey Ebû Câfer, eğer itâat nasıl olur bilseydiniz, siz de bu genç gibi olurdunuz.” buyurdu.