İmâm-ı Râfi’î’nin “rahmetullahi aleyh” bildirdiği bir hâdise şöyledir:
Keşf sâhibi bir genç vardı. Bir gün bu gencin annesi vefât etti. O genç ağlayıp sızlamaya, büyük üzüntü ile gözyaşları dökmeye başladı. Bu hâlin sebebini soranlara da; ‘Annemi Cehennem’e götürdüler. Elemim bunun içindir’ dedi. Gencin orada bulunan dostlarından birisi ellerini açarak dedi ki: ‘Yâ Rabbî! Ben yetmiş bin kelime-i tevhîd okumuştum. Sen şâhid ol ki, o hatm-i tehlîlin sevâbını [bu gencin annesi olan o mevtâya] hediye ettim.
Genç keşf yoluyla annesinin durumunu murâkabe edip anladı ve sevinçle; ‘Bu hediye hürmetine annemi Cehennem’den çıkardılar ve Cennet’e koydular, dedi.” Bâzı büyük âlimler, bu hâdisenin ve gencin keşfinin doğru olduğunu haber vermişlerdir.