Ebû Bekr bin İyâş hazretleri “rahmetullahi aleyh” Tâbiînin büyüklerindendir, buyurdular ki;
“Ben seksen seneden beri Kur’ân-ı kerîm okumaktayım. Hasta olduğum zaman bile Kur’ân-ı kerîm okumadığım hiçbir gecem geçmedi”.
Vefâtından sonra Heysem bin Hârice, gece rüyâsında Ebû Bekr bin İyâş’ı gördü. Önünde bir hurma tabağı vardı. Ona; “Ey Ebû Bekr! Beni dâvet etmiyor musun? Bilirsin ben hurmayı severim” dedi. O da; “Ey Heysem! Bu, Cennet ehlinin yiyeceğidir. Dünyâdakiler ondan yiyemez” deyince; “Bu mertebeye nasıl ulaştın?” dedi.
Ebû Bekr bin İyâş da; “Bütün hayâtım boyunca, bir gecemi olsun, Kur’ân-ı kerîm okumadan geçirmedim. Bundan dolayı Allahü teâlâ beni bu mertebeye kavuşturdu” cevâbını verdi.