Müminlerin dünyada elem çekmesi, âhiret nimetlerinin kıymetini bilmek içindir. Dünyada müminler mihnet, sıkıntı çekerse, dost düşmandan ayrılmış olur…
İnsan dünyaya, ibadet etmek, kulluk vazifesini yapmak için gönderilmiştir. İhtiyaçlarını elde etmek için çalışması, sıkıntılara katlanması lâzımdır. Dünyada sıkıntı çekmek, âhirette rahat etmeye sebep olur. Zira bu dünya, âhiret yolcularının bir konak yeridir. Dünya, âşıklarına mihnet, lezzetlerine aldanmayanlara, nimet yeridir. İbadet edenlere kazanç, ibret alanlara hikmet yeridir. Onu tanıyanlara ise, selâmet yeridir. Ana rahmine nisbetle, Cennet gibi, âhirete nisbetle çöplük gibidir. Peygamber efendimiz; (Cennet, istenmeyen, sıkıntı veren şeylerle örtülüdür. Cehennem de, şehvetler, arzulanan şeylerle örtülüdür) buyurmuştur.
İmam-ı Rabbani hazretleri; “Bütün varlıkların hülâsası, özü olan insan, eğlence için, oyun için, yiyip içmek, gezmek, yatmak, keyif sürmek için yaratılmadı. Kulluk vazifelerini yapmak için, Rabbine itaat, tevazu, kuvvetsizliğini, ihtiyacını göstermek, Ona sığınmak ve yalvarmak için yaratıldı” buyurmaktadır.
Din bilgilerini öğrenirken zahmet çekmeye ve ibadetleri yapmaya sabretmeye, Cennette nimetler, dereceler verilmektedir. Sa’dî-i Şîrâzî hazretleri, şöyle bir hâdise anlatır:
“Bir hükümdarın acemi bir kölesi varmış. Bir gün bu köle ile gemiye binmişler. Köle o zamana kadar hiç gemiye binmemiş ve deniz de görmemiş. Gemi ile deniz yolculuğunun birtakım sıkıntıları ve zorlukları olduğunu da bilmiyormuş. Köle, gemi limandan ayrılır ayrılmaz ağlamaya ve titremeye başlamış. Ne yaptılarsa köleyi susturamamışlar ve sakinleştirememişler. Gemide âlim bir zat varmış. Bu zat hükümdara;
-Hükümdarım müsaade ederseniz ben onu susturup, sakinleştireyim demiş. Hükümdar da o zata izin vermiş. O zat, köleyi denize attırmış. Köle birkaç kere suya batmış, çıkmış ve geminin bir tarafına can havliyle tutunmuş. Gemidekiler de onu tutup gemiye almışlar. Bu olaydan sonra köle, ağlamayı, feryat etmeyi bırakmış ve sakin bir şekilde köşesinde oturmaya başlamış… Hükümdar âlimden bu işin hikmetini sorunca, o zat;
-Hükümdarım, köle suya girmeden evvel, gemideki selâmetin kadrini ve kıymetini bilmiyordu. İşte huzur, saadet ve sıhhat de böyledir. Huzur içinde yaşayan, mesut olan, bir felakete uğramadıkça, o huzur ve saadetin kıymetini bilmez. İnsan hasta olmadıkça da, sağlığının kıymetini bilmez, demiş…”
Netice olarak müminlerin dünyada elem çekmesi, âhiret nimetlerinin kıymetini bilmek içindir. Dünyada müminler mihnet, sıkıntı çekerse, dost düşmandan ayrılmış olur. Ayrıca müminlere gelen belâlar günahlarına da kefaret olur.