Dinimize göre amel, Cennete girmeğe sebep değildir. Çünki, Cennete girmeğe sebep; imandır. İmanı bozuk olan veya imanı olmayan, ne kadar çok ibadet yaparsa yapsın kapıdan döner. Ameli zirvede olan, herkesin evliya bildiği birisi, imanı bozuksa, yaptıklarının faydasını görmez.
Hakiki din kardeşinin sevgisi, anne baba sevgisinden daha çoktur. Eğer böyle bir sevgi teşekkül etmemişse, bunun, ne hocasını ne de Allahü tealayı tanıması mümkün değildir. Çünki birisi ilahi, diğeri nefsanidir.
Bir ibadet, ne kadar rıza-i ilahi için olursa, Allah indinde o kadar makbuldür. Buna İhlâs diyoruz. Din kardeşliğinde bu esastır.