Kalbin görmemesi, kalb katılığından hasıl olacağından, dâimâ günahların için ağlayıp sızla, âh et. Nazargâh-ı ilâhî olan kalbi, haramlara ve Allahü teâlânın yasak ettiği şeylere yöneltmekten sakın. Akrabâyı ziyâret ve onlara iyilik etmeyi ihmâl etme.
Âhiret kardeşlerini, iyi arkadaşlarını arttırmaya çalış. Her zaman onlarla sohbet lâzımdır. Evliyânın büyükleri; “Allahü teâlâ ile beraber olunuz. Buna gücünüz yetmezse, Allahü teâlâ ile beraber olanlarla olunuz ki, sizi Allahü teâlâya kavuştursunlar.” buyurmuşlardır.
Mürşid-i kâmil yoksa, bir mürşid-i kâmili hâtırlar. Ya’nî, gözünün önüne getirip, onun yüzüne edeble bakar. Kendine teveccüh etmesi için, kalbi ile yalvarır. Buna (Râbıta) denir.