Hadis-i şerif var. Peygamber efendimiz ‘aleyhissalatü vesselam’ buyuruyorlar ki; Siz cömertlere kusur bulmayın. Onlar düşerken Allah ellerinden tutar. Mübarek Hocamızın sözünü nakl etmezsem suçlu olurum. Mübarekler buyurdular ki; Enver cömerttir. Ama cömertlik cepten olmamalıdır. Verdiği zaman sevinen cömerttir. Ve bu da iman alametidir. Cenab-ı Peygamber ‘aleyhissalatü vesselam’ mü’mini öyle tarif etmiş; Verdiği zaman sevinen, mü’mindir, mü’min-i kâmildir. Mübarek Hocamız kaç kere buyurdular ki; Verdiğimiz zaman duyduğumuz sevinci ve zevki, hiçbir yerde bulamıyorum, hiçbir yerden alamıyorum. Bir kelam-ı kibar var,… Bir rivayette Hazret-i Ali ‘kerremallahü vecheh’, buyurmuş ki; Cömert insan, Allahın sevdiği kuludur. (Arada bir yamukluk yapsa da, Allahü teala afv edecektir. Suçlu olabilir, olmayabilir. Yani dümdüz değil. Kolay mı dümdüz çıkmak?). Hasis adam, Allahın düşmanıdır. İsterse ârif olsun. Zaten olamaz ya! En birinci cömert, zekatını verendir. İkinci cömert, kurbanını kesendir. Onun için bunlar; ele geçen çok önemli fırsatlardır.